EU. Nicht wichtig. (Teil 2)
Ευρωπαϊκή Ένωση. Ασήμαντη. (Μέρος 2)
| Wir brauchen die EU nicht, die Nachteile überwiegen, die Friedens politik ist unnötig? Meine Zweifel an Österreich. | Δε χρειαζόμαστε την ΕΕ, τα μειονεκτήματα υπερισχύουν, η πολιτική ειρήνης δεν είναι απαραίτητη; Οι αμφιβολίες μου για την Αυστρία. |
| Tiefer in die Details: Konkret wird als Nachteil etwa die Verteuerung durch den Euro genannt. Dafür gibt es keinen Beleg. Wahr ist vielmehr das Gegenteil. Ziemlich egal, wie die Warenkörbe zusammengestellt werden – der gemeinsame Markt hat nicht nur zu höherem Wirtschaftswachstum geführt, sondern auch zur Mäßigung der Preisentwicklung. Der nach Brigitte Ederer benannte „Ederer-Tausender“ war eine Untertreibung: 2004, weniger als zehn Jahre nach Beitritt, hatte sich jeder Haushalt rückgerechnet 800 bis 5500 Schilling erspart. Monatlich. | Βαθύτερες λεπτομέρειες: Με σαφήνεια ονοματίζεται ως μειονέκτημα η ακρίβεια μέσω του Ευρώ. Για αυτό δεν υπάρχει καμία απόδειξη. Πολύ περισσότερο είναι το αντίθετο αλήθεια. Σχετικά ασχέτως από το πως σχηματίζονται τα καλάθια προϊόντων - η κοινή αγορά δεν οδήγησε μόνο σε υψηλότερη οικονομική ανάπτυξη, αλλά και σε περιορισμό της εξέλιξης των τιμών. Το κατά την Brigitte Ederer ονοματισμένο "Χιλιάρικο-Ederer" (1) ήταν μία υποεκτίμηση: Το 2004, λιγότερο από δέκα χρόνια μετά την ένταξη, είχε γλιτώσει κάθε νοικοκυριό βάση κατανάλωσης 800 έως 5500 σελίνια [~58-400 ευρώ]. Κάθε μήνα. |
| Weiteres Argument: steigende Kriminalität durch offene Grenzen. Für diesen Zusammenhang gibt es keine Beweise. Österreich gehört zu den Staaten mit den niedrigsten Verbrechensraten. Und jenes Land, das stets mit dem vermeintlich explosionsartigen Anstieg von Eigentumsdelikten in Zusammenhang gebracht wird, ist nicht Teil von Schengen – keine offenen Grenzen: Rumänien. | Επιπλέον επιχείρημα: αυξανόμενη εγκληματικότητα λόγω ανοιχτών συνόρων. Για αυτή τη σχέση δεν υπάρχουν αποδείξεις. Η Αυστρία ανήκει στις χώρες με τα μικρότερα ποσοστά εγκλημάτων. Και εκείνη η χώρα, η οποία διαρκώς συνδέεται με υποτιθέμενα εκρηκτική αύξηση των εγκλημάτων ιδιοκτησίας δεν είναι μέλος του Σένγκεν - δεν υπάρχουν ανοιχτά σύνορα: Η Ρουμανία. |
| Weiter: Geldflüsse an finanzschwache Mitgliedsstaaten und den Rettungsschirm. Gegenargumente: In Relation zum Bundeshaushalt sind die Zahlungen Peanuts – und wie der Schilling und Österreichs Banken die jüngsten Finanzkrisen außerhalb der EU überstanden hätten, ist unbekannt. Zuletzt: Der Einfluss von Brüssel sei zu stark. Angesichts der historisch ausgeprägten Eigenheiten des österreichischen Wirtschafts- und Gesellschaftslebens erlaube ich mir, diesen Einfluss zu den Vorteilen zu zählen. Ärgerlicher als jene faktenfernen Urteile über die Mitgliedschaft ist freilich das Gesamtbild: Eine deutliche Mehrheit der Mitbürger hält die EU für unwichtig. Da handelt es sich nämlich nicht bloß um das unbeholfene Ringen mit einem Haufen von Zahlen und Statistiken, sondern um den Grabenkampf der Österreicher gegen Inhalte und Eigenschaften der Demokratie. Der europäische Gedanke ist – ja, banal – auch ein Friedensprojekt, und als solches hat es sich 69 Jahre lang hervorragend bewährt. In ruhigen Zeiten mag dieser Aspekt gegenüber einer Hegemonie der Ökonomie in den Hintergrund treten. Das liegt in der Natur der Sache: Wo kein Krieg ist, wird der Frieden nicht wahrgenommen. Aber zumindest in Zeiten von Turbulenzen könnte ein Wechsel der Perspektive stattfinden: Wie würde ein in seine Nationen zersplittertes Europa denn im Lichte des russischen Expansionismus aussehen? Mickrig, meine ich. Beschämend daher: Nur fünf Prozent der Österreicher gaben zu Protokoll, dass sie „Friedenspolitik und Vermeidung von Kriegen in Europa“ für einen zentralen Aspekt der Europäischen Union halten. |
Συνεχίζουμε: Ροές χρημάτων σε οικονομικά αδύναμα κράτη-μέλη και ο μηχανισμός διάσωσης. Αντεπιχειρήματα: Σε σχέση με τον κρατικό προϋπολογισμό είναι οι πληρωμές ψίχουλα - και πως το σελίνι και οι τράπεζες της Αυστρίας θα άντεχαν τις πρόσφατες οικονομικές κρίσεις εκτός ΕΕ είναι άγνωστο. Τέλος: Η επιρροή από τις Βρυξέλλες παραείναι ισχυρή. Ενόψει της αυστριακής οικονομικής και κοινωνικής ζωής μου επιτρέπω, να προσμετρήσω αυτή την επιρροή στα πλεονεκτήματα. Εκνευριστικότερο σε σχέση με την ανυπόστατη κρίση περί της συμμετοχής [στην ΕΕ] είναι φυσικά η συνολική εικόνα: Μία σαφής πλειοψηφία των συμπολιτών θεωρεί την ΕΕ ασήμαντη. Εδώ δεν πρόκειται προφανώς για την άκομψη πάλη με ένα σωρό από αριθμούς και στατιστικές, αλλά για μία μάχη χαρακωμάτων των Αυστριακών εναντίων περιεχομένων και ιδιοτήτων της δημοκρατίας. Η ευρωπαϊκή σκέψη είναι - ναι, λεπτομέρια - επίσης ένα πρόγραμμα ειρήνης και ως τέτοιο έχει αποδειχθεί εξαιρετικώς εδώ και 69 χρόνια. Σε ήρεμους καιρούς ίσως χάνεται στο φόντο αυτή η όψη έναντι της ηγεμονίας της οικονομίας. Αυτό οφείλεται στη φύση των πραγμάτων: Όπου δεν υπάρχει πόλεμος, δεν γίνεται αντιληπτή η ειρήνη. Αλλά τουλάχιστον σε καιρούς αναταράξεων θα μπορούσε να υπάρχει μια αλλαγή άποψης: Πως θα φαινόταν μία Ευρώπη διαμελισμένη στα έθνη της υπό το φως του ρώσικου επεκτατισμού; Ευτελής θα έλεγα. Έτσι με ντροπή: Μόνο 5% των Αυστριακών δηλώνουν πως θεωρούν την "Πολιτική ειρήνης και αποτροπής πολέμων στην Ευρώπη" ως μία κεντρική πτυχή της Ευρωπαϊκή Ένωσης. |
(1) Το 1994 - λίγο πριν την ένταξη της Αυστρίας στην ΕΕ - η γενική γραμματέας του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος Brigitte Ederer δήλωσε, πως λόγω της ένταξης θα μειωθεί το κόστος επιβίωσης μίας τετραμελούς οικογένειας κατά 1.000 σελίνια (~ 73 ευρώ)
πηγή: profil.at
Σχετικά προϊόντα:
