Griechisches Fieber, europäische Krankheit (Teil 3) / Ελληνικός πυρετός, ευρωπαϊκή αρρώστια (Μέρος 3)

Griechisches Fieber, europäische Krankheit (Teil 3)

Ελληνικός πυρετός, ευρωπαϊκή αρρώστια (Μέρος 3)

Die Neuwahlen in Griechenland bedeuten ein großes Risiko für die EU: Italien und Frankreich könnten sich ökonomisch anstecken, die Union politisch in schwere See geraten. Die Profiteure mangelnden Wachstums sind die Nationalisten in allen Ländern.

Οι νέες εκλογές στην Ελλάδα σημαίνουν μεγάλο κίνδυνο για την ΕΕ: Η Ιταλία και η Γαλλία θα μπορούσαν να κολλήσουν την οικονομική αρρώστια, η Ένωση να μπει πολιτικά σε βαθιά νερά. Οι κερδισμένοι από την έλλειψη ανάπτυξης είναι οι εθνικιστές σε όλες τις χώρες.

Es zeichnet sich darüber zudem ein Grundsatzkonflikt mit Deutschland zu einem Zeitpunkt ab, wo sich in Deutschland ebenfalls eine rechte antieuropäische und deutschnationale Kraft in den Parlamenten und auf der Straße formiert, welche die Spielräume Berlins für einen Kompromiss erheblich einschränken wird. Dieser Grundsatzkonflikt, der dabei ist, zu einem deutsch-italienischen und, schlimmer noch, zu einem deutsch-französischen zu werden, ist deshalb sehr riskant, weil er die Grundkonstruktion nicht nur der Eurozone, sondern der gesamten EU zu gefährden droht und so sehr viel politischen Sprengstoff in sich birgt.

Επίσης διαφαίνεται και μία σύγκρουση αρχών στη Γερμανία σε ένα χρονικό σημείο όπου και στη Γερμανία δημιουργείται μία δεξιά αντιευρωπαϊκή και εθνικογερμανική δύναμη στα κοινοβούλια και στους δρόμους, η οποία θα περιορίσει σημαντικά τα περιθώρια συμβιβασμού. Αυτή η σύγκρουση αρχών, ο οποίος μπορεί να εξελιχθεί σε μία γερμανοϊταλική και, ακόμη χειρότερα, σε μία γερμανογαλλική, είναι πολύ επικίνδυνη γιατί απειλεί να βάλει σε κίνδυνο όχι μόνο την ευρωζώνη, αλλά και ολοκληρη την ΕΕ και κρύβει πάρα πολύ πολιτική εκρηκτική ύλη μέσα της.

Die Krise der Eurozone und die von Beginn an stattfindende Verweigerung von echten europäischen Lösungen in Richtung Wachstum haben, wenn auch nicht allein, so doch ganz erheblich zu einer Wiedergeburt des Nationalismus innerhalb der EU beigetragen. Diese Tendenz zur Renationalisierung hat bereits das Ergebnis der Europawahlen 2014 gezeigt, bei der fremdenfeindliche, antieuropäische und nationalistische Parteien sehr gut abgeschnitten haben. Und dieser Trend hält ungebrochen an.

Η κρίση της ευρωζώνης και η εξ αρχής λαμβάνουσα χώρα άρνηση πραγματικών ευρωπαϊκών λύσεων σε κατεύθυνση ανάπτυξης συνέβαλαν, έστω και αν όχι από μόνες τους, σημαντικά στην επαναγέννηση του εθνικισμού εντός της ΕΕ. Αυτή την τάση προς επανεθνικοποίηση έδειξαν ήδη οι ευρωεκλογές το 2014, στις οποίες τα ξενοφοβικά, αντιευρωπαϊκά και εθνικιστικά κόμματα πήγαν πολύ καλά. Και αυτή η τάση συνεχίζει ακάθεκτη.

Diese Entwicklung wirkt besonders bizarr vor dem Hintergrund der Tatsache, dass kein Problem, vor dem Europa heute steht oder morgen stehen wird, allein und national besser zu lösen sein wird als innerhalb der EU und eines festen politischen Gemeinschaftsrahmens. Besonders absurd ist angesichts der europäischen Demografie die in Europa grassierende Fremdenfeindlichkeit, ja der Hass gegen Zuwanderer, die ein immer älter werdendes Europa dringend und in immer größerer Zahl benötigen wird.

Αυτή η εξέλιξη είναι ιδιαίτερα περίεργη, δεδομένου ότι κανένα πρόβλημα που έχει σήμερα ή θα έχει αύριο η Ευρώπη δε θα λυθεί καλύτερα μεμονομένα και εθνικά, αντί για εντός της ΕΕ και ενός σφιχτού πολιτικοκοινωνικού πλαισίου. Ενόψει των ευρωπαϊκών δημογραφικών στοιχείων είναι ιδιαίτερα παράλογος ο αχαλίνωτος ξενοφοβισμός και το μίσος απέναντι στους μετανάστες, τους οποίους χρειάζεται επειγόντος και όλο και σε μεγαλύτερους αριθμούς μία όλο και γηραιότερη Ευρώπη.

πηγή: der Standard