"Die Österreicher sind nicht dümmer als Deutsche" (Teil 1) / "Οι Αυστριακοί δεν είναι πιο χαζοί από τους Γερμανούς" (Μέρος 1)

"Die Österreicher sind nicht dümmer als Deutsche" (Teil 1)

"Οι Αυστριακοί δεν είναι πιο χαζοί από τους Γερμανούς" (Μέρος 1)

Hohe Lebensqualität, niedrigste Arbeitslosigkeit in Europa: Den Österreichern geht es gut. Dennoch ist die rechtspopulistische FPÖ drittstärkste Partei geworden. Dirk Stermann, deutscher Moderator und seit 1987 Wiener, erklärt im Interview, wieso so viele Österreicher ihr Leben als "gschissn" bezeichnen und so vieles im Leben negativ sehen.

Υψηλή ποιότητα ζωής, η χαμηλότερη ανεργία στην Ευρώπη: Οι Αυστριακοί περνάνε καλά. Παρόλα αυτά η ακροδεξιά FPÖ έγινε τρίτο κόμμα. Ο Dirk Stermann, Γερμανός παρουσιαστής και από το 1987 Βιενέζος, εξηγεί στη συνέντευξη γιατί τόσοι πολλοί Αυστριακοί χαρακτηρίζουν τη ζωή τους "χάλια" και βλέπουν τόσα πολλά αρνητικά στη ζωή τους.

Herr Stermann, in Deutschland gehen Politiker halbwegs respektvoll miteinander um, in Ihrer Wahlheimat ist das anders. Da wird polemisiert und beschimpft. Können Sie erklären, warum der Ton in Österreich so rüde ist? Aufgeregt war die Politik hier schon immer. Im Nationalrat, dem Parlament, wurde schon zur K.-und-K.-Zeit heftig gestritten. Vielleicht lag das daran, dass das Parlament nicht als Demokratieort gedacht war. Der Kaiser wollte einfach nur einen Raum schaffen, wo die Abgeordneten streiten konnten. So machtlos, wie sie waren, so zersplittert war die politische Landschaft damals.

Κύριε Stermann, στη Γερμανία συμπεριφέρονται οι πολιτικοί μεταξύ τους με σχετικό σεβασμό, στη χώρα που ψηφίζετε [ενν. η Αυστρία] είναι τα πράγματα αλλιώς. Εκεί κάνουν πόλεμο και προσβάλλουν. Μπορείτε να εξηγήσετε γιατί είναι τόσο αγενές το κλίμα στην Αυστρία; Ταραγμένη ήταν η πολιτική εδώ ανέκαθεν. Στο εθνικό συμβούλιο, στο κοινοβούλιο τσακώνονταν ήδη από την εποχή των αυτοκρατόρων και βασιλέων. Ίσως αυτό να οφείλεται στο ότι το κοινοβούλιο δεν θεωρούταν τόπος δημοκρατίας. Ο αυτοκράτορας ήθελε απλώς να δημιουργήσει έναν χώρο, όπου οι βουλευτές θα μπορούσαν να τσακώνονται. Όσο αδύναμοι ήταν εκείνοι, τόσο κατακερματισμένος ήταν ο πολιτικός χάρτης τότε.

Den Kaiser gibt es seit 1918 nicht mehr. Aber die Tradition des Gegeneinanders scheint die Zeiten überdauert zu haben. In Österreich zoffen sich Politiker in einer Art, die uns Deutschen bizarr anmutet. Dazu kommt ein weiterer Aspekt. In Deutschland wirkt vieles puritanisch, protestantisch-unterkühlt und mit Fakten unterlegt. Österreich aber ist katholisch geprägt. Das bedeutet auch: barock und immer ein wenig theatralisch. Bei manchem Politiker weiß man nicht, ob er sich gerade so gibt, weil er zu viel gegessen hat oder weinselig ist.

Αυτοκράτορας δεν υπάρχει από το 1918. Αλλά η παράδοση της εναντίωσης φαίνεται να επέζησε τις εποχές. Στην Αυστρία τσακώνονται οι πολιτικοί με τέτοιο τρόπο, που σε εμάς τους Γερμανούς φαίνεται παράξενος. Σε αυτό έρχεται να προστεθεί ακόμη μια πλευρά. Στη Γερμανία λειτουργούν πολλά πουριτανικά, προτεσταντικά-υπερψυγμένα και υποστηριζόμενα με στοιχεία. Η Αυστρία όμως είναι χαρακτηρίζεται από την καθολική θρησκεία. Αυτό σημαίνει επίσης: Barock (1) και πάντα λιγάκι θεατρινίστικα. Σε μερικούς πολιτικούς δε μπορείς να καταλάβεις αν δείχνουν έτσι επειδή έχουν παραφάει ή επειδή έχουν ευθυμήσει.

Anders als in Deutschland trumpfen in Österreich rechtsradikale Parteien auf. Die FPÖ hetzt gegen Ausländer, ihr Personal hat Verbindungen zu Neonazis. Warum genießt diese Partei so großen Rückhalt in der Bevölkerung? Das hat wohl mit der verschleppten Vergangenheitsbewältigung zu tun. Österreich hat erst Mitte der achtziger Jahre wegen Kurt Waldheim begonnen, sich mit seinen braunen Jahren auseinanderzusetzen.

Διαφορετικά από ότι στη Γερμανία αναδεικνύονται ακροδεξιά κόμματα. η FPÖ βάλει κατά των μεταναστών, το προσωπικό της έχει διασυνδέσεις με νεοναζί. Γιατί απολαμβάνει αυτό το κόμμα  τόσο μεγάλη υποστήριξη στον πληθυσμό; Αυτό έχει μάλλον να κάνει με την καθυστερημένη αντιμετώπιση του παρελθόντος. Η Αυστρία ξεκίνησε μόλις στα μέσα της δεκαετίας του 80 λόγω του Kurt Waldheim (2) να ασχολείται με την περίοδο της χιτλερικής Γερμανίας.

Vor seiner Wahl zum österreichischen Bundespräsidenten 1986 wurde Waldheims Rolle als Wehrmachtsoffizier der Öffentlichkeit bekannt. Bis zu diesem Anlass war die NS-Zeit einfach kein Thema. Man hatte sich damit beruhigt, sich als ein Opfer Hitlers zu fühlen. Allerdings haben auch damals noch manche Medien schändlich versagt. Vor allem die Kronen-Zeitung - ein Boulevardblatt, das in Österreich viel mehr Macht hat als die Bild in Deutschland - hat die FPÖ teilweise gestärkt. Dazu kam, dass es viele Korruptionsfälle in den Regierungsjahren der sozialdemokratischen SPÖ und der konservativen ÖVP gab. Die FPÖ setzte sich als Aufdecker und saubere Alternative in Szene. Als sie dann 1999 selbst an die Regierung kam, explodierte die Korruption.

Πριν την εκλογή του στη θέση του αυστριακού ομοσπονδιακού προέδρου το 1986, έγινε γνωστός στη δημοσιότητα ο ρόλος του Waldheim ως αξιωματικού του γερμανικού Στρατού. Μέχρι αυτή την αφορμή δεν ήταν καν θέμα η εποχή της χιτλερικής Γερμανίας. Καθησύχαζαν τους εαυτούς τους αισθανόμενοι ως θύματα του Χίτλερ. Όμως ακόμη και τότε απέτυχαν ορισμένα ΜΜΕ οικτρά. Πρωτίστως η εφημερίδα Kronen - μία εφημερίδα τύπου Boulevard (3), το οποίο έχει στην Αυστρία πολύ μεγαλύτερη δύναμη από ότι η Bild στη Γερμανία - ενίσχυσε εν μέρει την FPÖ. Σε αυτά ήρθε να προστεθεί πως υπήρχαν πολλές περιπτώσεις διαφθοράς στα χρόνια διακυβέρνησης του σοσιαλδημοκρατικού SPÖ και του συντηρητικού ÖVP.

(1) Αναφέρεται ενδεχομένως στην πολυπλοκότητα και ασάφεια που έφερε στην τέχνη το Barock μετά την αναγέννηση.

(2) Πρόεδρος της Αυστρίας από το 1986-1992, ο οποίος κατά τη διάρκεια του παγκοσμίου πολέμου υπηρέτησε στις μυστικές υπηρεσίες της Γερμανίας. Ως εκείνη τη στιγμή, οι Αυστριακοί γενικά αρνούνταν οποιαδήποτε ευθύνη για τα εγκλήματα των ναζί (πχ δεν είχαν επιστρέψει τα εβραϊκά έργα τέχνης), κάτι που άλλαξε με την εκλογή του Waldheim.

(3) Εφημερίδες ευρείας κυκλοφορίας με κυρίως μη-σοβαρά θέματα.

πηγή: sueddeutsche.de

Σχετικά προϊόντα: