Chinas Isolationismus ist passé (Teil 1) / Ο απομονωτισμός της Κίνας είναι ντεμοντέ (Μέρος 1)

 Chinas Isolationismus ist passé (Teil 1)

Ο απομονωτισμός της Κίνας είναι ντεμοντέ (Μέρος 1)

Peking rollt seine Großmachtstrategie aus

Το Πεκίνο ξεκινά στρατηγική τύπου μεγάλων δυνάμεων.

In Zeiten der Kaiser verließ sich das chinesische Reich auf eine Art Magnetismus der Mitte: Alle Barbaren rund um das unbestrittene Zentrum der Welt, so glaubte man bei Hofe in Peking auch noch nach der gewaltsamen Öffnung Chinas durch die Briten 1842, würden sich dem Kaiser ganz automatisch als tributpflichtige Vasallen unterwerfen.

Σε εποχές αυτοκρατόρων το κινεζικό βασίλειο στηριζόταν στο μαγνητισμό της Μέσης: Όλοι οι βάρβαροι γύρω από το αδιαμφισβήτητο κέντρο του κόσμου θα υπέκυπταν εντελώς αυτόματα ως υποτελείς υπόχρεοι σε φόρο τιμής  - έτσι πίστευαν στις αυλές στο Πεκίνο ακόμη και μετά το βίαιο άνοιγμα της Κίνας από τους Βρετανούς το 1842.

Diese Einschätzung erwies sich, zurückhaltend formuliert, als unzutreffend. Statt Huldigungen zu erhalten, versank China mit den letzten Kaisern in Aufständen, Seuchen, Hungersnöten, Kolonialismus und einem über Jahrzehnte andauernden Bürgerkrieg. Nach dem Tod Maos und mit den Reformen Deng Xiaopings begann sich das Land langsam zu erholen. Und erst heute befindet sich Peking - nach gut 150 Jahren permanenter Demütigungen - erstmals seit langer Zeit wieder in einer Position der Stärke.

Αυτή η εκτίμηση αποδείχθηκε, συντηρητικά διατυπωμένα, ως λανθασμένη. Αντί να λάβει αφιερώσεις, η Κίνα βυθίστηκε μαζί με τους τελευταίους αυτοκράτορες σε εξεγέρσεις, επιδημίες, λιμούς, αποικιοκρατία έναν εμφύλιο πόλεμο που διήρκεσε δεκαετίες. Μετά το θάνατο του Μάο και τις μεταρρυθμίσεις του Deng Xiaoping ξεκίνησε σιγά σιγά να αναρρώνει η χώρα. Και μόλις σήμερα βρίσκεται το Πεκίνα για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό σε μία θέση ισχύος.

Diese Stärke und ein neuer geopolitischer Ansatz der kommunistischen Nachfahren der chinesischen Kaiser lassen sich beim Gipfel der Asiatisch-Pazifischen Wirtschaftsgemeinschaft (Apec) gut beobachten: Die neuen Mandarine in Peking warten nicht, bis Bittsteller freiwillig zu ihnen kommen. Sie locken mit Geld, Marktchancen und der Aufmerksamkeit einer kommenden Großmacht. Und wenn es sein muss, machen sie auch gute Miene zum bösen Spiel.

Αυτή η δύναμη και μία νέα γεωπολιτική προσέγγιση των κουμουνιστικών απογόνων του κινέζου αυτοκράτορα είναι εμφανής στην κορυφή της Ασιατικής-Ειρηνικής Οικονομικής Κοινότητας (Apec): Οι νέοι Κινέζοι στο Πεκίνο δεν περιμένουν μέχρι να έρθουν σε αυτούς αυτοβούλως οι ικέτες. Δελεάζουν με χρήμα, οικονομικές ευκαιρίες και την προσοχή μίας ανερχόμενης μεγάλης δύναμης. Και αν χρειαστεί παίρνουν και δύσκολες αποφάσεις χωρίς δεύτερη σκέψη.

Mit sauren Gesichtern, aber immerhin, reichten einander Präsident Xi Jingping und Japans Premier Shinzo Abe in Peking die Hand - erstmals überhaupt und nach gut zweijähriger "heißer" Eiszeit im Streit um die Senkakku-/Diaoyu-Inseln. Beide Seiten können derzeit keinen Territorialkonflikt brauchen, zu verwoben sind insbesondere die Wirtschaftsinteressen Pekings und Tokios.

Με ξινισμένα πρόσωπα, αλλά το έκαναν, έδωσαν τα χέρια ο πρόεδρος Xi Jingping και ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας Shinzo Abe στο Πεκίνο - για πρώτη φορά και μετά από δύο χρόνια καυτής απραξίας όσον αφορά στις νήσους Senkakku / Diaoyu. Και οι δύο πλευρές δε θέλουν αυτή τη στιγμή εδαφικές διαμάχες, καθώς τα οικονομικά συμφέροντα του Πεκίνου και του Τόκιο είναι ιδιαίτερα συνυφασμένα.

πηγή: Der Standard

Σχετικά προϊόντα: